Tłumaczenie poświadczone to tłumaczenie, które opatrzone jest pieczęcią, podpisem (lub podpisem elektronicznym) i formułą poświadczającą tłumacza przysięgłego.

Na to pytanie musi klient odpowiedzieć sobie sam, nie ma dokumentów, które muszą lub nie mogą być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. To nie rodzaj dokumentu o tym decyduje, ale jego przeznaczenie. Na podstawie doświadczenia mogę podpowiedzieć jedynie klientowi, że na przykład do celów rejestracji pojazdu nie przyda mu się zwykłe tłumaczenie, lecz raczej powinien mieć tłumaczenie poświadczone. Podobnie przy załatwianiu spraw urzędowych, sądowych. Ale decyzję tę zawsze podejmuje klient.

Czy jeśli chcę tłumaczenie poświadczone, to musze mieć oryginał dokumentu? Tłumaczowi jest wszystko jedno, czy tłumaczy z oryginału czy z kopii, musi jednak w formule poświadczającej poświadczyć zgodność tłumaczenia z oryginałem lub kopią dokumentu. Wszystko, co nie jest oryginałem, jest kopią – także skan, zdjęcie. To klient musi wiedzieć, czy tłumaczenie z kopii zostanie zaakceptowane tam, gdzie je przedłoży. Na podstawie doświadczenia mogę podpowiedzieć jedynie klientowi, że na przykład do celów rejestracji pojazdu tłumaczenie z kopii nie zostanie uznane.

Czy muszę przywieźć/przysłać oryginały, jeśli chcę mieć tłumaczenie poświadczone wykonane „z oryginału”? I tak, i nie. Aby uprościć proces tłumaczenia, można przesłać skany/zdjęcia dokumentów i to wystarczy do pracy nad tłumaczeniem. Jeśli najpóźniej przy odbiorze zostaną okazane/przysłane tradycyjną pocztą lub kurierem oryginały, tłumaczenie będzie poświadczone za zgodność z oryginałem.

Nie. Jeśli chodzi o dostarczenie, to wystarczy wysłać skany/zdjęcia. Jeśli chodzi o odbiór, też nie ma konieczności osobistego stawiennictwa – czasami klientowi wystarczy skan tłumaczenia wysłany e-mailem. Natomiast w przypadku poświadczania zgodności tłumaczenia z oryginałem, oryginał ten musi wcześniej czy później (w każdym razie przed przekazaniem gotowego tłumaczenia) trafić w ręce tłumacza. To znaczy, musi zostać okazany przy odbiorze lub wysłany pocztą/kurierem. W tym drugim przypadku w grę wchodzi wyłącznie list polecony/przesyłka kurierska. I tak zostaną też przeze mnie odesłane wraz z tłumaczeniem.

Strona rozliczeniowa/obliczeniowa określona jest w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego i wynosi 1125 znaków ze spacjami w tłumaczeniu. Każdy tłumacz przysięgły przy wykonywaniu tłumaczenia poświadczonego stosuje właśnie taką stronę rozliczeniową. Znaki to litery, cyfry, znaki interpunkcyjne i przestankowe. Należy pamiętać, że liczba znaków obejmuje nie tylko tekst samego dokumentu, ale także opisy pieczęci, podpisów, inne niezbędne uwagi tłumacza dotyczące dokumentu oraz formułę poświadczającą. Dlatego liczbę znaków liczy się dopiero w gotowym tłumaczeniu. Doświadczony tłumacz, posiadając skan dokumentu, jest w stanie oszacować przybliżoną liczbę znaków przy użyciu programów wspomagających pracę tłumacza. Często klienci są zaskoczeni, kiedy dokument sporządzony jest małą czcionką i fizycznie mieści się na jednej stronie A4, a w rzeczywistości zawiera dużą liczbę znaków i ma 5 stron rozliczeniowych. Dlatego najlepiej przysłać dokumenty do wyceny i znać z góry szacowaną liczbę stron.

Ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego wśród czynności, do których uprawniony jest tłumacz przysięgłych wymienia poświadczanie tłumaczeń sporządzonych przez inne osoby. Tłumaczenia wykonane przez inne osoby muszą być poprawne językowo i spełniać wszystkie wymogi tłumaczeń poświadczonych (np. zawierać opisy pieczęci). Tylko w takim przypadku istnieje możliwość poświadczenia tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego.

Zgodnie z przepisami, nazwy stopni naukowych bądź tytułów zawodowych pozostawia się w oryginalnym brzmieniu, bez tłumaczenia. Wynika to z „Zalecenia w sprawie kryteriów i procedur oceny wykształcenia uzyskanego za granicą”, przyjętego przez Komitet Konwencji Lizbońskiej 6 czerwca 2001 r. (znowelizowane w 2010 r.). Informację na temat równoważności zagranicznych dyplomów wydają właściwe dla danego kraju instytucje, zajmujące się sprawami uznawalności wykształcenia.

Zgodnie z Art. 17 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, tłumacz zobowiązany jest do prowadzenia repertorium, w którym odnotowuje wykonywane przez siebie czynności. Repertorium zawiera między innymi oznaczenie zleceniodawcy albo zamawiającego wykonanie oznaczonego tłumaczenia; opis tłumaczonego dokumentu, język, w którym go sporządzono, oraz inne uwagi na temat dokumentu.